Dziecko niepełnosprawne w grupie społecznej

Niepełnosprawność może pojawić się w każdej rodzinie i każda z nich inaczej sobie z tą sytuacją radzi. Doświadczenia, jakie gromadzi dziecko, zarówno te pozytywne, jak i negatywne, mają istotny wpływ na przebieg jego rozwoju w póżniejszych latach. Rodzina jest tym miejscem gdzie kształtuje się najwcześniej i jest najsilniejsze, właściwe bądź niewłaściwe podejście do niepełnosprawności czy choroby. Dlatego niezbędna jest pełna akceptacja przez rodziców dziecka takim, jakie jest. Jeżeli dziecko niepełnosprawne jest kochane miłością bezwarunkową nie czuje się winne swojej niepełnosprawności. Każdemu dziecku dla prawidłowego rozwoju niezbędny jest kontakt z rodzicami wypełniony miłością, który pozwala mu ukształtować postawę zaufania do ludzi. Dzieci niepełnosprawne dość często maja zaniżoną samoocenę, nie wierzą we własne siły i możliwości, boją się podjąć jakiekolwiek trudniejsze zadanie w obawie przed niepowodzeniem. Obawiają się również odtrącenia , nie chcą przeżywać rozczarowań dlatego unikają sytuacji, w których mogłoby ich to spotkać.

Wprowadzenie dziecka niepełnosprawnego do grupy rówieśniczej nie daje gwarancji o jego społecznej integracji , ale niewątpliwie należy próbować. Powodzenie integracji zależy nie tylko od dojrzałości społeczeństwa, ale również od innych czynników, do których należą m.in. postawa uczniów, postawa rodziców, właściwy dobór dzieci oraz rola nauczycieli i specjalistów, którzy są obecni w procesie integracji. Funkcjonowanie dziecka niepełnosprawnego w grupie rówieśniczej zależy również od samego dziecka, jego rodziny oraz rodzaju niepełnosprawności. Proces adaptacji dziecka niepełnosprawnego do grupy rówieśniczej wymaga wysiłku, czasu i empatii z obu stron.

Po roku 2000 do polskiej edukacji wprowadzono nauczanie integracyjne w klasach ogólnodostępnych. Dzięki włączeniu dzieci niepełnosprawnych w życie szkoły masowej są one lepiej przygotowane do samodzielności i lepszego radzenia sobie w codziennej rzeczywistości. Uczniowie niepełnosprawni realizują indywidualnie opracowane programy, dostosowane do ich indywidualnych możliwości. Metody, formy i tempo pracy nauczyciele dobierają do konkretnego dziecka, biorąc pod uwagę jego indywidualne predyspozycje i możliwości. W takim oddziale pracuje równocześnie dwóch nauczycieli : nauczyciel prowadzący i pedagog specjalny pełniący funkcję nauczyciela wspomagającego. Jednym z wielu pozytywnych aspektów płynących z funkcjonowanie klas integracyjnych, jest wypracowanie pewnych metod współpracy z rodzicami. Dzięki właściwym relacjom chętnie wspierają pedagogów w pracy , angażują się z organizację wycieczek i imprez klasowych. Niezmiernie ważne jest we wzajemnej współpracy aby obdarzali nauczyciela zaufaniem, że pracuje dla dobra ich dziecka, robi to jak najlepiej i ma dużą wiedzę, którą może podzielić się z rodzicami. Wymiana informacji oparta na zaufaniu stwarza właściwą relację do współpracy dla dobra dziecka niepełnosprawnego. Wspólna praca oraz zabawa rodziców, dzieci i nauczycieli buduje silne więzi. Wszystkie te działania maja korzystny wpływ na sytuację dziecka niepełnosprawnego w środowisku społecznym. Zarówno dzieci zdrowe, jak i niepełnosprawne czerpią wiele korzyści ze wspólnego przebywania. Tylko codzienne kontakty dzieci niepełnosprawnych i zdrowych mogą sprawić, że integracja może się urzeczywistnić.